ΜΙΛΑ - Elena Kosma (1979 - )

ΜΙΛΑ

Ουρλιάζεις

Μα δεν ακούγεσαι

Το άδικο πνίγει

Ακόμα και πνιγμένους

Ας τραβήξει κάποιος

Τα μαλλιά

Ας κόψει τα δίχτυα

Που τ’ άγκιστρα

Γαντζώθηκαν στο πόδι

Ας λύσει τις άγκυρες

Ποιος δίνει σημασία

Στα μουρμουρητά

Με τα μεγάλα νοήματα

Δεν ακούγεσαι

Πιο δυνατά

Πάντα ο αντίλαλος

Βρίσκει αντίκρισμα

Σιωπή

Η χειρότερη συνήθεια 

                                              Αθήνα Μάρτιος  2012                   

Ποῦ εἶσαι - Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988)

Ποῦ εἶσαι

Ἔβρεχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔβρεχε
ἀνέβηκα τὰ σκαλιὰ κανεὶς στὴν κάμαρα
Ἔβρεχε; ἔτρεμε στ᾿ ἀνοιχτὸ παράθυρο ἡ κουρτίνα
Ἔβρεχε…

«Φεύγω μὴ ζητήσεις νὰ μὲ βρεῖς. Ἀγαπῶ ἄλλον!», ἔγραφε
Ἀγαπῶ ἄλλον;
Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Οἱ δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φῶτα, ἔβρεχε

Ζευγάρια ἀγκαλιασμένα κάτω ἀπ᾿ τὶς ὀμπρέλες τους
σὲ λίγο θὰ ἀνάβουνε τὸ φῶς
Θὰ κοιτάζονται στὰ μάτια καὶ θὰ πετᾶν ἀπὸ πάνω τους ὅλη τὴ μοναξιὰ
Οἱ φωτεινὲς ρεκλάμες ἀνοιγοκλείνουνε τὰ μάτια τους
Ὅλα στὴν ἐποχὴ μᾶς διαφημίζονται γιατί ὄχι καὶ αὐτὸ …
Ἔβρεχε

«Ἀγαπῶ ἄλλον!»
Μὲ κόκκινα πελώρια γράμματα θὰ ᾿τᾶν ὑπέροχη διαφήμιση
γιατί ὄχι καὶ αὐτό: «Ἀγαπῶ ἄλλον!»
«Θὰ ἀγαπῶ ἄλλον»;
Ποῦ εἶσαι;
Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει κρυώνω
Ποῦ εἶσαι;

ΓΛΙΣΤΡΗΣΕ - ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ 29/07/1919 – 29/03/2005

ΓΛΙΣΤΡΗΣΕ 

ΓΛΙΣΤΡΗΣΕ μεσ’ στα δάχτυλα σου

ο έρωτας

κι έπεσε

σ’ ένα ποτήρι μ’ αίμα

σ’ έναν καθρέφτη κύλησε

σκοτεινιασμένο

πάνω του έβρεχε

μια φοβερή βροχή

χάθηκε σ’ ένα δάσος μέσα

γεμάτο

  ίσκιους

     τραγούδια

          πουλιά

DENISE LEVERTOV (24/10/1923 – 20/12/1997 (74)) Ο, ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ

Ο, ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ

Ήθελα

να ξέρω όλα τα κόκαλα της ράχης σου, όλους

τους  πόρους απ’ το δέρμα σου,

τις τριχίτσες του κορμιού σου.

Ν’ αφήσω

το δέρμα μου όλο, τα χέρια μου

αστραγάλους, ώμους, στήθια,

ακόμη και τη σκιά μου,

να χαραχτεί για πάντα

μαζί μ’ ό,τι δικό σου

θα μου είναι για πάντα άγνωστο.

Να ‘μια η κούνια του ύπνου σου.

ΑΓΑΠΩ - Αυγερινός Ανδρέου ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ

 ΑΓΑΠΩ 

Τη λάμψη των ματιών σου,

τη μοναδική.

Την απαλότητα της ψυχής σου.

Την τρυφεράδα

της καρδιάς σου.

Τη μαγική σου εικόνα

που επικαλύπτει στο πέρασμα της

Κάθε άλλη ύπαρξη.

Τη γλυκιά σου φωνή

Σαν θρόισμα ρόδων…

Η ΓΛΩΣΣΑ

Η ΓΛΩΣΣΑ

Τοποθέτησε Σ’

Αγαπώ κά-

που στα

δόντια και

μάτια, δάγκωσε

το αλλά

πρόσεξε μην

πληγώσεις,

ζητάς τόσα

πολλά, τόσο

λίγα. Οι λέξεις

τα λένε όλα,

Σ’

Αγαπώ

πάλι,

για ποιο λόγο τότε

το

κενό. Για να

γεμίζει, ολοένα.

Άκουσα λέξεις

και λέξεις γεμάτες

τρύπες

οδυνηρές. Ο λόγος

είναι στόμα.