Ο, ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ
Ήθελα
να ξέρω όλα
τα κόκαλα της ράχης σου, όλους
τους πόρους απ’ το δέρμα σου,
τις τριχίτσες
του κορμιού σου.
Ν’ αφήσω
το δέρμα μου
όλο, τα χέρια μου
αστραγάλους,
ώμους, στήθια,
ακόμη και τη
σκιά μου,
να χαραχτεί
για πάντα
μαζί μ’ ό,τι
δικό σου
θα μου είναι
για πάντα άγνωστο.
Να ‘μια η
κούνια του ύπνου σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου